มหาสิทธาคุรุปัทมสัมภวะ คุรุรินโปเช (ปทฺมสํภว)(คุรุรินโปเช)

พระนามท่านแปลว่าผู้เกิดจากดอกบัว เป็นวัชราจารย์ผู้เผยแผ่พุทธศาสนาสายวัชรยาน นิกายญิงมาปะ อยู่ในช่วงพุทธศตวรรษที่ 13-14 ส่วนคำว่าคุรุรินโปเช เป็นคำกล่าวยกย่องว่าท่านเป็นครูอาจารย์ผู้ประเสริฐสูงสุด ท่านเป็นผู้ที่ได้รับความเคารพยกย่องอย่างมาก จากพุทธศาสนิกชนฝ่ายมหายาน ทั้งในทิเบต เนปาล ภูฏาน และประเทศใกล้เคียง มีรูปเคารพอยู่ทั่วไปให้ได้กราบไหว้บูชาขอพร จากอดีตตราบจนถึงปัจจุบัน นับเวลาเป็นพันปีมาแล้วก็ไม่มีเสื่อมคลาย   ตามตำนานเล่าว่าท่านถูกพบอยู่บนดอกบัวตอนอายุ ๘ ขวบ ณ ทะเลสาบธนโกษะ แคว้นโอฑิยาน (อุฑฑิยาน) (สันนิษฐานว่าอยู่ในเขตประเทศปากีสถานในปัจจุบัน) โดยกษัตริย์พระนามว่า อินทรโพธิ และทรงได้นำไปเลี้ยงดูเป็นพระราชโอรสเนื่องจากพระองค์ไม่มีพระราชโอรส ตั้งพระทัยว่าจะให้สืบราชสมบัติต่อจากพระองค์ แต่เนื่องจากทรงฝักใฝ่ในพระธรรม อีกทั้งได้ทำร้ายบุตรของอำมาตย์เสนาบดีเสียชีวิตเพราะเล็งเห็นด้วยญาณว่าจะก่อการกบฏในภายภาคหน้า กษัตริย์อินทรโพธิทรงคิดว่าท่านเสียสติไปแล้วจึงปลดออกจากองค์รัชทายาท ท่านจึงออกบวชเป็นโยคี ได้เรียนรู้วิทยาการจากท่านศรีสิงหะ จนมีฤทธิ์ เรียกว่า “มหาสิทธาจารย์”